Bir Hadis-i Şerif var bizi biz yapan;
“Komşusu açken tok yatan bizden değildir”
Ülkemin mayası sağlam, temeli güçlü, aklı başında. Fakat son zamanlarda yaşanan Covid süreci sebebiyle, komşusunun açlığından çok hasta mı, değil mi sorusu çalkalanıyor kafamızda.
Akşam haberlerinde görüyoruz; parasını kaybetmiş bir adamcağıza, parasını bulan adam teslim ediyor ve koskoca haber bültenleri “insanlık ölmemiş” diye alt yazı geçiyor.
Olması gereken bu değil mi?
Parayı bulup teslim etti diye mi alkışlayalım?
Olması gerekenlere bile şaşırır olduk.
Şöyle bir dönüp bakınca çocukluğuma, annem komşuya gönderirdi erkenden “akşama müsaitseniz oturmaya geleceğiz” diye.
Telefonun icadından haberi olan ama yine de samimi olduğu için gönderilmiş çocuklar.
Öte yandan olağan dışı bir yemek yapılınca, falancaya kokmuştur diyerek elinde tabaklarla mahalle arasında gezen çocuklar...
Bu Covid denen bela gittikçe bizi bizden uzaklaştırıyor dostlar.
İnsanın anne babasını ziyaret edememesi, kardeşleriyle bir araya gelememesi, dostlarıyla oturup iki bardak çayla, muhabbetin belini kıramaması, ne kötü.
Yaşadığımız ve uyguladığımız tedbirlere değil sözüm.
Mesafeden kasıt ölçü birimi olan metre ile en az bir metre mesafe.
Kalben değil.
Burnu ve ağzı kapatacak şekilde maske takmam.
Yine de yüzsüzlük yapmamak.
Covid geçecek.
O da bitecek.
Lakin bizi biz yapan şeyleri alıp götürmemeli...
